Η φωτογραφία αφορμή για κοινωνικοποίηση.

Βάλτερ Μπένγαμιν: Ο φωτογραφικός φακός αποκαλύπτει τις υποσυνείδητες οπτικές με τον ίδιο τρόπο που η ψυχανάλυση αποκαλύπτει τις υποσυνείδητες αιτίες.

Διαβάζοντας πρόσφατα ένα κείμενο του Π. Καλδή στο Photo business με τίτλο "Ένα ευρώ η φωτογραφία", συναισθάνθηκα μια ωμή και άχαρη πραγματικότητα. Αυτή που θέλει μια σειρά παλιούς επαγγελματίες φωτογράφους να παραγκωνίζονται από την ανάπτυξη της τεχνολογίας, την οποία αδυνατούν να ανταγωνιστούν με παλιούς και ξεπερασμένους τρόπους, μένοντας έτσι έξω από την συγκεκριμένη αγορά.

Είναι αλήθεια ότι με την έκρηξη της τεχνολογίας και την ανάπτυξη των smartphones, μέσα από τα οποία "περνούν" μια σειρά καθημερινές μας δραστηριότητες, είναι  πολύ εύκολο στον κάθε άνθρωπο να βγάζει και να τυπώνει φωτογραφίες κάθε είδους και για κάθε χρήση!

Δισεκατομμύρια φωτογραφίες  κατακλύζουν το διαδίκτυο, γεμίζουν σελίδες και ομάδες στο facebook ενώ καταλήγουν σε διάφορους "προσφερόμενους" ηλεκτρονικούς αποθηκευτικούς χώρους, "βοηθώντας" έτσι τη βιομηχανία της εικονικής πραγματικότητας να εξελίσσει το λογισμικό της.   Παράλληλα έχουν αναπτυχθεί πάρα πολύ, οι εφαρμογές επεξεργασίας φωτογραφιών με θεαματικά αποτελέσματα στη τελική εικόνα, την οποία μπορεί ο καθένας να διαμορφώσει πολύ εύκολα. Μπορούν να γίνουν τα πάντα πλέον σε μια ψηφιακή φωτογραφία με αποτέλεσμα αυτή να είναι τελείως διαφορετική από την αρχική. Να είναι μια φωτογραφία, η οποία θα έχει χρησιμοποιηθεί σαν βάση, για να προστεθούν ή να αφαιρεθούν διάφορα στοιχεία της, να τροποποιηθούν χρώματα, αντιθέσεις, θερμοκρασίες να προστεθούν φίλτρα, κείμενα, αντικείμενα, και άλλοι  παράμετροι που θα δώσουν ένα επεξεργασμένο από την εφαρμογή αποτέλεσμα, το οποίο σε τίποτα ίσως δεν θα θυμίζει την αρχική φωτογραφία, ενώ συχνά βλέπουμε εξωπραγματικά σουρεαλιστικά  αποτελέσματα! Δεν μένουμε όμως μόνο στα smartphones.
Το 2017 υπήρξε αύξηση 8% στη παραγωγή φωτογραφικών μηχανών έπειτα από 7 χρόνια συνεχούς πτώσης διαβάζω επίσης, που σημαίνει πως οι μεγάλες πολυεθνικές του χώρου, έστρεψαν τη προσοχή τους στην πλατιά κατανάλωση, κατασκεύασαν φωτογραφικές μηχανές όχι μόνο για επαγγελματίες αλλά για τον κάθε καταναλωτή, εύκολες στη χρήση με αυτοματοποιημένες λειτουργίες και καλή σχέση ποιότητας και  τιμής.

Μέσα από την ενασχόληση με την φωτογραφία και με σημείο συνάντησης ένα κοινωνικό δίκτυο, το facebook ή το instagram παράδειγμα,  πάρα πολύς κόσμος βρίσκει μια ανοιχτή πόρτα κοινωνικοποίησης και αναζήτησης της "αποδοχής" του. Από τη χρήση αυτών των μέσων υπάρχουν θετικές αλλά και πολλές αρνητικές επιπτώσεις.
Μια θετική πλευρά ας πούμε είναι, ότι με αφορμή την αγάπη για την φωτογραφία, πολύ εύκολα δημιουργούμε ομάδες πολλών ανθρώπων με τους οποίους δημιουργούμε δράσεις και εκδηλώσεις με αντικείμενο αυτό ακριβώς που μας αρέσει και μας συνδέει. Ακόμα ότι μπορούμε να παρουσιάζουμε σε δημόσια θέαση τις φωτογραφίες μας σε ένα κοινό που δυνητικά μπορεί να βρίσκεται σε όλο τον πλανήτη ταυτόχρονα, να δεχόμαστε την αποδοκιμασία η επιδοκιμασία, τα ευμενή η επικριτικά σχόλια, με άλλα λόγια να επικοινωνούμε το αντικείμενο της τέχνης μας, (αν έτσι αντιλαμβανόμαστε αυτό που κάνουμε), σε ένα ευρύ κοινό, το οποίο δεν θα μπορούσαμε διαφορετικά να προσεγγίσουμε.
Υπάρχουν όμως και οι άσχημες πλευρές, αυτού του μέσου όταν χρησιμοποιείται  από αρκετούς για να δημιουργήσουν μια εικονική πραγματικότητα ψευδαισθήσεων, θαυμασμού, αποδοχής και "καταξίωσης" τους όπως νομίζουν, κυνηγώντας τα likes και την "προσέλκυση" "φίλων" με κάθε τρόπο (χρήση εφαρμογών που τα προσφέρουν με αμοιβή, χρήση "πιασάρικων" θεμάτων, χρήση "προκλητικών" γυναικείων και αντρικών σωμάτων ) και άλλα.