"Μια τοιχογραφία του επαναστατημένου εικοστού αιώνα είναι το έργο της Βάσως Κατράκη, ένα έργο τραγικό και οικουμενικό, με το οποίο η χαρακτική έβγαλε φτερά και αυτονομήθηκε ώς το σημείο που παλαιότερα μόνο στο έργο της ελαιογραφίας είχε συμβεί. Στο έργο της κορυφαίας ποιήτριας του εικαστικού λόγου κυκλοφορούν αβίαστα οι μνήμες της ελληνικής μυθολογίας, της ιστορίας, και ο ζεστός κύκλος της κυκλαδικής τέχνης".
Αυτά σημείωνε, μεταξύ άλλων, το 2006 ο τεχνοκριτικός Κώστας Σταυρόπουλος, ο άνθρωπος που είχε τότε πρωτοστατήσει για να στηθεί στο Αιτωλικό -στη γενέθλια πόλη της Βάσως- το ομώνυμο Μουσείο Κέντρο της Χαρακτικής. Αυτή τη σπουδαία γυναίκα που έδωσε πνοή στην πέτρα αποφάσισε να τιμήσει το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης με την έκθεση που εγκαινιάζεται αύριο στις αίθουσές του. Η έκθεση συγκεντρώνει περίπου 110 αντιπροσωπευτικά έργα που καλύπτουν όλες τις περιόδους της καλλιτεχνικής της πορείας: από τις πρώτες ξυλογραφίες των χρόνων της Κατοχής και της Αντίστασης και εκείνες με θέματα τους ψαράδες και τα τοπία του Μεσολογγίου, έως τους πρώτους πειραματισμούς της στην πέτρα και τις εμβληματικές σειρές έργων που θα ακολουθήσουν.
Η Βάσω Κατράκη - Λεονάρδου γεννήθηκε στο Αιτωλικό το 1914. Πήγε στην Αθήνα 20 χρόνων για να σπουδάσει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δασκάλους τότε στη ζωγραφική τον Κώστα Παρθένη και στη χαρακτική τον Γιάννη Κεφαλληνό. Περνώντας τη χαρακτική από το ξύλο στην πέτρα, μοναδική στον κόσμο, έφερε τα πάνω κάτω. Κυρίως απελευθέρωσε το μέγεθός της, πολύχρονο αίτημα των Κεντροευρωπαίων, και την απάλλαξε από την ομηρεία της γουτεμβέργιας παραδοσιακής τυπογραφίας και από τη διαφήμιση. Η δουλειά της χωρίζεται σε δύο περιόδους. Στην πρώτη 15ετία στο ξύλο και στη δεύτερη 35ετία χαράσσοντας στην πέτρα, όπου πέτυχε ευφάνταστες μορφοπλαστικές απελευθερώσεις και γι' αυτό καταχωρήθηκε σαν η κορυφαία εικαστική ιέρεια της μοντέρνας τέχνης.
Συνοδοιπόρησε με τον Γεράσιμο Σκλάβο, τον Χρήστο Καπράλο, τον Γεράσιμο Στέρη, τον Διαμαντή Διαμαντόπουλο. Με συμμετοχές και διακρίσεις σε διεθνείς εκθέσεις και μπιενάλε, όπως αυτές της Αλεξάνδρειας, του Σάο Πάολο, του Τόκιο και της Λειψίας, η αναγνώρισή της κορυφώθηκε το 1966, όταν διακρίθηκε στην 33η Μπιενάλε της Βενετίας, με το διεθνές βραβείο λιθογραφίας "Tamarind". Η δημιουργία της Κατράκη συνιστά μια από τις πιο ολοκληρωμένες προτάσεις, καθώς στο έργο της πραγματεύεται με συνέχεια και συνέπεια «τα μεγάλα, τα θεμελιώδη θέματα της ζωής που εικονογραφεί» από τις αρχές της δεκαετίας του 1940 έως και τα μέσα της δεκαετίας του 1980.
Η έκθεση στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (Νεοφύτου Δούκα 4) πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Κέντρο Χαρακτικών Τεχνών - Μουσείο Βάσως Κατράκη του Αιτωλικού υπο την επιμέλεια του ιστορικού τέχνης Γιάννη Μπόλη. Θα διαρκέσει μέχρι το τέλος Ιανουαρίου.
αναδημοσιευση απο την ΑΥΓΗ
Αυτά σημείωνε, μεταξύ άλλων, το 2006 ο τεχνοκριτικός Κώστας Σταυρόπουλος, ο άνθρωπος που είχε τότε πρωτοστατήσει για να στηθεί στο Αιτωλικό -στη γενέθλια πόλη της Βάσως- το ομώνυμο Μουσείο Κέντρο της Χαρακτικής. Αυτή τη σπουδαία γυναίκα που έδωσε πνοή στην πέτρα αποφάσισε να τιμήσει το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης με την έκθεση που εγκαινιάζεται αύριο στις αίθουσές του. Η έκθεση συγκεντρώνει περίπου 110 αντιπροσωπευτικά έργα που καλύπτουν όλες τις περιόδους της καλλιτεχνικής της πορείας: από τις πρώτες ξυλογραφίες των χρόνων της Κατοχής και της Αντίστασης και εκείνες με θέματα τους ψαράδες και τα τοπία του Μεσολογγίου, έως τους πρώτους πειραματισμούς της στην πέτρα και τις εμβληματικές σειρές έργων που θα ακολουθήσουν.
Η Βάσω Κατράκη - Λεονάρδου γεννήθηκε στο Αιτωλικό το 1914. Πήγε στην Αθήνα 20 χρόνων για να σπουδάσει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δασκάλους τότε στη ζωγραφική τον Κώστα Παρθένη και στη χαρακτική τον Γιάννη Κεφαλληνό. Περνώντας τη χαρακτική από το ξύλο στην πέτρα, μοναδική στον κόσμο, έφερε τα πάνω κάτω. Κυρίως απελευθέρωσε το μέγεθός της, πολύχρονο αίτημα των Κεντροευρωπαίων, και την απάλλαξε από την ομηρεία της γουτεμβέργιας παραδοσιακής τυπογραφίας και από τη διαφήμιση. Η δουλειά της χωρίζεται σε δύο περιόδους. Στην πρώτη 15ετία στο ξύλο και στη δεύτερη 35ετία χαράσσοντας στην πέτρα, όπου πέτυχε ευφάνταστες μορφοπλαστικές απελευθερώσεις και γι' αυτό καταχωρήθηκε σαν η κορυφαία εικαστική ιέρεια της μοντέρνας τέχνης.
Συνοδοιπόρησε με τον Γεράσιμο Σκλάβο, τον Χρήστο Καπράλο, τον Γεράσιμο Στέρη, τον Διαμαντή Διαμαντόπουλο. Με συμμετοχές και διακρίσεις σε διεθνείς εκθέσεις και μπιενάλε, όπως αυτές της Αλεξάνδρειας, του Σάο Πάολο, του Τόκιο και της Λειψίας, η αναγνώρισή της κορυφώθηκε το 1966, όταν διακρίθηκε στην 33η Μπιενάλε της Βενετίας, με το διεθνές βραβείο λιθογραφίας "Tamarind". Η δημιουργία της Κατράκη συνιστά μια από τις πιο ολοκληρωμένες προτάσεις, καθώς στο έργο της πραγματεύεται με συνέχεια και συνέπεια «τα μεγάλα, τα θεμελιώδη θέματα της ζωής που εικονογραφεί» από τις αρχές της δεκαετίας του 1940 έως και τα μέσα της δεκαετίας του 1980.
Η έκθεση στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (Νεοφύτου Δούκα 4) πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Κέντρο Χαρακτικών Τεχνών - Μουσείο Βάσως Κατράκη του Αιτωλικού υπο την επιμέλεια του ιστορικού τέχνης Γιάννη Μπόλη. Θα διαρκέσει μέχρι το τέλος Ιανουαρίου.
αναδημοσιευση απο την ΑΥΓΗ