Κάτι πολύ ωραίο δημιουργείται και βρίσκεται σε εξέλιξη στη Νίκαια.


Έχει να κάνει με την ιστορία και τον πολιτισμό της. 
Έχει να κάνει με την τέχνη και μάλιστα στην πιο "προχωρημένη" και εξελιγμένη μορφή της. 
Πρόκειται για την performance art, την μεταφορά της αλήθειας επί σκηνής, τέχνη στην οποία οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν το σώμα τους ως μέσο έκφρασης, οι δράσεις που προκύπτουν είναι το έργο τέχνης. Η performance συμπεριλαμβάνει συνήθως 4 στοιχεία: το χρόνο, τον τόπο, το σώμα του performer και τη σχέση μεταξύ του performer και του κοινού.
«Σκοπός της περφόρμανς είναι να προσελκύσει το διαβάτη που είναι κατ’ αρχήν αδιάφορος. Ακόμα και να τον σοκάρει. Όπως σκοπός της είναι να παίρνει υπόψη τα ιδιαίτερα προβλήματα κάθε περιοχής. Τις πραγματικές ανάγκες της συνοικίας και να αναφέρεται σε αληθινά βιώματα των ανθρώπων της» δηλώνει η Μαρία Καραβέλα πρωτοπόρος Ελληνίδα καλλιτέχνης στην  performance,  στις 15-6-1979  λίγο πριν την σημαντική της παρουσία στη Νίκαια με "την πλήρη εφαρμογή για πρώτη φορά της «συνθετικής τέχνης» με παράνομη προβολή της ταινίας «Αντίσταση» . Με τη συνεργασία του Πνευματικού Κέντρου Νίκαιας, υλοποιεί δρώμενο στην πλατεία του Αγίου Νικολάου, με θέμα την Αντίσταση. Οι ζωντανές αφηγήσεις ανθρώπων από τη γειτονιά αντιπαρατίθενται με τις κινηματογραφημένες συνεντεύξεις. Λειτουργούν ως ντοκουμέντα μνήμης. Συμβολικές πράξεις, όπως η παράδοση ματωμένων ρούχων στις μαυροφορεμένες μάνες που είχαν τότε θρηνήσει τα παιδιά τους, κλιμάκωναν το δράμα.
Παράλληλα προβλήθηκαν διαφάνειες ενώ ηχούσαν από τα μεγάφωνα διάφορες μουσικές." (Αποσπάσματα από το βιογραφικό της Μ. Καραβέλα σε επιμέλεια Μπίας Παπαδοπούλου)

Με αφορμή αυτό το έργο της Μαρία Καραβέλα, σήμερα 38 χρόνια μετά, μια ομάδα νέων ανθρώπων με επικεφαλής την εικαστικό Μαίρη Ζυγούρη έχει επιφορτιστεί στα πλαίσια της documenta 14, να επανεξετάσει το ίδιο έργο με σύγχρονη ματιά, αναδεικνύοντας την πολιτική διάσταση της δημιουργίας της Καραβέλα σε σχέση με τη σύγχρονη Ελλάδα και την κρίση της εποχής μας.



Η documenta έχει αναγνωριστεί ως η πλέον διακεκριμένη έκθεση σύγχρονης τέχνης διεθνώς. Σε κλίμα θερμού διαλόγου, κάθε documenta λειτουργεί ως φόρουμ στο οποίο εξετάζονται και παρουσιάζονται οι παγκόσμιες εξελίξεις στη σύγχρονη τέχνη, στον πολιτισμό και στην κοινωνία, και ως ένα εργαλείο για την επανεξέταση της ιστορίας της τέχνης και τον επαναπροσδιορισμό των πρακτικών δημιουργίας μιας σύγχρονης έκθεσης.
Το 2017, και για πρώτη φορά στην 60χρονη ιστορία του θεσμού, η 14 η διοργάνωση της documenta πραγματοποιείται και σε μια άλλη πόλη, την Αθήνα.
Η Αθήνα (8 Απριλίου – 16 Ιουλίου 2017) και το Κάσελ (10 Ιουνίου – 17 Σεπτεμβρίου, 2017) θα φιλοξενήσουν την έκθεση από κοινού και επί ίσοις όροις.


Στη γειτονιά μου, πολύ κοντά στο Μουσείο της Μάντρας του Μπλόκου της Κοκκινιάς, είναι το κέντρο όλων των δράσεων που εκτυλίσσονται. Εκεί η ομάδα της Μ. Ζυγούρη έχει στήσει το εργαστήρι της. Ήταν μοιραίο λοιπόν να συναντηθώ μαζί τους (για πολλούς λόγους που δεν χρειάζεται να αναφέρω), και να εμπλακώ μέσα στην ομάδα. Παρακολουθώντας-συμμετέχοντας σε κάποιες από τις δράσεις τους, κατέγραψα με τον φακό μου εικόνες από την δουλειά τους με την εθελοντική ομάδα μαθητών από Λύκεια της Νίκαιας. Παρακολούθησα με έκπληξη και θαυμασμό το δέσιμο των παιδιών-μαθητών με τους καλλιτέχνες-δασκάλους, την προσαρμογή στη λογική ομάδας, διδαχής και πράξης μέσα από ένα ιστορικό παιχνίδι με τρεις άξονες. Το Ζ, τα Θύματα του φασισμού και τον Άρη. 
Συγκλονιστική εμπειρία και θέαμα που όμως κρατώ επτασφράγιστο μυστικό.

Η παρουσίαση όλης της εγκατάστασης - περφόρμανς θα γίνει την Κυριακή 9 Απρίλη 2017 σε διάφορους χώρους της Πόλης μας. Θα είναι μια ημέρα για να δείξουμε πόσο αγαπάμε την τέχνη και τον πολιτισμό, πόσο σεβόμαστε και τιμούμε τις μνήμες και τους αγώνες των νεκρών ηρώων της Κοκκινιάς μας.